شرم میکنم

که وزن سیری ام را با ترازوی 

کودک گرسنه  

کنار پیاده رو بکشم . . . !

برگرد که بر بهار ما می خندند...

یک عده به انتظار ما می خندند...

حوالی من٬ توقف ممنـــــــــوع است فقط
برای خودم هستم " مـــن...! " خودِ خودم... نه زیبایم و نه عروسکی
و نه محتــــــاج نگاهی...! برای تو که صورتــــهای رنگ شده را می پرستـــی نه
سیرت آدمها را ، هیــــــچ ندارم راهت را بگیر و
برو............

خوب است برای یک بار هم که شده در خانه ی خودت را بزنی تا از خودت بپرسی کیستی؟؟؟!

کربلا نشان داد که با شکیب در عطشی کوتاه میتوان همیشه یک تاریخ را سیراب کرد . . .

دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم...

الفبای زندگی را...

میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستند!!!

دلم میخواهد این بار اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان

هر چه میخواهید بکشید...

این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو...

دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم

آن را نچینم!!!

دلم میخواهد …

می شود باز هم کودک شد؟!!

راستی خدا!!!

دلم فردا هوای امروز را می کند؟؟!!

کاش میشد دست اتفاق را گرفت تا نیفتد...

چه جالب
زمان بندی خدا بی نظیر است
نه هیچ گاه دیر نه هیچ گاه زود
کمی بردباری می طلبد و ایمان بسیار
اما ارزش انتظار را دارد